🇷🇺 РУССКИЙ (Ρωσικά –
Пятница, 5 июля 2013 г.
Вся правда о турках-киприотах
Когда Лала Мустафа-паша летом 1570 года высадился на побережье Ларнаки во главе османского флота с 180 тысячами воинов, на пристани не было ни одного турка, который бы его встречал.
Он высадился, продвигался вглубь острова и убивал каждого, кто не падал на колени, чтобы поклониться ему. Без особого сопротивления он достиг окрестностей Никосии и расположился лагерем в Ниссу и прилегающих районах, чтобы подготовить решающую атаку.
Венецианцы, которые в то время правили всем Кипром, ожидали вторжения — это был их худший кошмар. Они разрушали церкви, старые здания и лачуги и в спешке, всего за три года, возвели стены Никосии. Вернее, то, что успели построить, поскольку к моменту османского нападения была завершена лишь первая линия укреплений.
Город был приведён в состояние обороны, и планировалось возведение второго пояса стен, однако времени не хватило. Укрепления спроектировал Паоло Саворньяно — главный инженер венецианских фортификаций в их средиземноморских владениях. Это был тот же человек, который спроектировал укрепления Ираклиона на Крите и других городов.
Отклонение русла реки Педиэй и ров
В рамках проекта венецианцы изменили русло реки Педиэй и попытались наполнить ров водой, чтобы сделать штурм города ещё более трудным. Но времени было слишком мало: османская орда жаждала новых завоеваний и крови.
Бои были беспощадными. Повторяющиеся атаки исламских фанатиков отражались венецианскими пушками, а защитники более месяца сменяли друг друга на бастионах. В районе рва Байрактара — там, где сегодня стоит мечеть, — линия обороны была прорвана. Знаменосец сумел взобраться на стены и водрузить знамя.
Увидев это, орды из Анатолии ринулись в город, ударив в тыл героическим венецианским защитникам. Сам Байрактар был убит на месте, но ущерб уже был нанесён. Османы, жаждущие крови, насилия и грабежа, ворвались в Никосию. Порох у защитников закончился, и для аристократических семей города — и не только для них — настал конец.
Османские мечи работали без остановки. Конные и пешие захватчики с криками обезглавливали каждого, кто попадался им на пути.
Свидетельство английского путешественника
Особенно характерно свидетельство английского путешественника той эпохи, оказавшегося в ловушке в городе и пережившего резню:
«Служанка бежала вместе со своей госпожой по улице, пытаясь спрятаться, когда турецкий кинжал рассёк воздух и отсёк голову её госпожи, которая закрутилась в воздухе, словно мяч. Служанка остановилась, раскрыла фартук, подняла отрубленную голову и побежала с ней, пытаясь скрыться. Она не успела пройти и нескольких шагов, как османская ярость обезглавила и её. Ни служанок, ни рабынь, ни знатных женщин, ни молодых, ни стариков, ни маленьких детей не пощадили захватчики. Приказ был один: “Убить всех”».
Вместе с ними были казнены и местные греки Кипра, находившиеся на службе у венецианской знати. Большая часть греческого населения уцелела, как и некоторые венецианцы, бежавшие в горные районы и центральную часть острова. Иностранные источники настаивают, что улицы города окрасились в красный цвет от пролитой крови. По соотношению к численности населения эта резня считается более масштабной, чем падение Константинополя.
Ещё более страшные события последовали в Фамагусте — с казнью Маркантонио Брагадина и всей венецианской аристократии, несмотря на соглашение о сдаче города и их свободном отплытии на галерах.
5 Temmuz 2013, Cuma
Kıbrıslı Türkler Hakkındaki Tüm Gerçek
Lala Mustafa Paşa, 1570 yılının yazında Osmanlı donanmasının başında 180 bin askerle Larnaka kıyılarından Kıbrıs’a çıktığında, limanda onu karşılayan tek bir Türk bile yoktu.
Karaya çıktı, ilerledikçe diz çökmeyen ve kendisine boyun eğmeyen herkesi kılıçtan geçirdi. Lefkoşa’nın dış mahallelerine kolayca ulaştı ve nihai saldırısını planlamak üzere Nissou ve çevresinde ordugâh kurdu.
O dönemde Kıbrıs’ın tamamını yöneten Venedikliler, bu istilayı bekliyorlardı ve bu onların en büyük kâbusuydu. Kiliseleri, eski yapıları ve kulübeleri yıktılar ve sadece üç yıl içinde büyük bir hızla Lefkoşa surlarını inşa ettiler. Elbette yalnızca inşa etmeye yetişebildikleri kadarını; çünkü Osmanlı saldırısı başladığında sadece ilk savunma hattı tamamlanmıştı.
Şehri savunulabilir hâle getirdiler ve ikinci bir sur hattı inşa etmeyi planladılar, ancak buna zaman kalmadı. Tahkimatların tasarımı, Venediklilerin Akdeniz’deki tüm topraklarında görev yapan baş askeri mühendis Paolo Savorgnano’ya aitti. Aynı kişi Girit’teki Kandiye (Heraklion) surlarını da tasarlamıştı.
Pedieos Nehri’nin Yönünün Değiştirilmesi ve Hendek
Venedikliler, planlama kapsamında Pedieos Nehri’nin yatağını değiştirdiler ve mümkünse hendeği suyla doldurmak istediler. Amaç, şehri kuşatacak olanların işini daha da zorlaştırmaktı. Ancak fazla bir şey yapmaya zaman kalmadı: Osmanlı kalabalıkları yeni fetihler ve kan için susamıştı.
Çarpışmalar acımasızdı. İslam fanatiklerinin ardı ardına yaptığı hücumlar Venedik toplarıyla püskürtülüyor, savunucular ise bir aydan fazla süreyle burçlarda nöbet değiştiriyordu. Bayraktar Hendeği’nde — bugün caminin bulunduğu yerde — savunma hattı kırıldı. Sancaktar surlara çıkmayı başardı ve bayrağı dikti.
Bunu gören Anadolu’dan gelen kalabalıklar şehre hücum etti ve kahramanca direnen Venedikli savunucuların arkasına sarktı. Bayraktar oracıkta öldürüldü, ancak artık iş işten geçmişti. Kan, tecavüz ve yağma için susamış Osmanlı askerleri Lefkoşa’ya girdi. Barut tükenmişti ve şehrin soylu aileleri için — ve sadece onlar için değil — son gelmişti.
Osmanlı kılıçları durmaksızın çalışıyordu. Atlı ve yaya saldırganlar çığlıklar atarak karşılaştıkları herkesi kılıçtan geçiriyordu.
Bir İngiliz Seyyahın Tanıklığı
O dönemde şehirde mahsur kalan ve katliamdan sağ kurtulan bir İngiliz seyyahın anlatımı özellikle çarpıcıdır:
“Bir hizmetçi hanımıyla birlikte sokakta saklanacak bir yer ararken, bir Türk hançeri havayı yarıp hanımının başını gövdesinden ayırdı. Baş, havada bir top gibi dönerek uçtu. Hizmetçi durdu, önlüğünü açtı, hanımının kesik başını içine koydu ve onunla birlikte kaçmaya devam etti. Ancak birkaç adım sonra Osmanlı öfkesi onu da başsız bıraktı. Hizmetçiler, köleler, asil kadınlar, gençler, yaşlılar ya da küçük çocuklar… Hiç kimse bağışlanmadı. Emir açıktı: ‘Hepsini öldürün.’”
Venedikli soyluların hizmetinde bulunan yerli Rum Kıbrıslılar da idam edildi. Yunan nüfusunun büyük kısmı, dağlara ve Kıbrıs’ın iç bölgelerine kaçan bazı Venediklilerle birlikte kurtuldu. Yabancı kaynaklara göre, şehrin sokakları akan kandan kıpkırmızı olmuştu. Nüfus oranına göre bu katliam, İstanbul’un fethindeki kıyımdan bile daha büyük olarak nitelendirilmektedir.
Famagusta’da yaşananlar daha da korkunçtu: Marcantonio Bragadin ve tüm Venedik aristokrasisi, şehri teslim edip gemileriyle ayrılmalarına izin verileceğine dair anlaşmaya rağmen idam edildi.

No comments:
Post a Comment