Σήμερα λοιπόν έχουμε άλλη μία τρανταχτή απόδειξη της διαστρέβλωσης των θρησκειών από μισανθρώπους ώστε αυτές να συνηγορούν στις εγκληματικές τους επιδιώξεις αντί να χαλιναγωγούν τα μισαλλόδοξα τους ένστικτα. Μιλάμε για την ηθελημένη απόκρυψη ενός μοναδικού χειρογράφου του Μωάμεθ το οποίο βεβαίως παραδόθηκε στα χέρια ενός Τούρκου …ευσεβούς το 1517. Διαβάστε τα μοναδικά στοιχεία και τις λεπτομέρειες όπως αυτές οι ήρθαν πρώτη φορά στην επιφάνεια από την εκπληκτική έρευνα του Β. Μισύρη στο περιοδικό ΙΧΩΡ (τ. 45, Μάιος 2004). Αξίζει όμως πριν από όλα να διαβάσουμε το περιεχόμενο της διαθήκης σε μετάφραση του πατριάρχου Ιεροσολύμων Νεκταρίου.
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ αξίζουν και στο πανεπιστήμιο Κρήτης για την τιτάνια προσπάθεια που κάνει με το πρόγραμμα «Ανέμη» , την ψηφιακή βιβλιοθήκη δηλαδή που κάνει τέτοια διαθέσιμα έργα όπως αυτό του Νεκταρίου ώστε να είναι προσβάσιμα σε κάθε ερευνητή.
Πρέπει νά διευκρινίσουμε ότι ό πατριάρχης άπό υπερβολική θρησκοληψία αρνείται νά άποδώσει τήν έννοια της λέξης Έλλην στην αντίστοιχη Αραβική (Γιουνάν) και τήν μεταφράζει χριστιανός. Ό Μωάμεθ όμως ξεχωρίζει μέ σαφήνεια τις δυο έννοιες. Τούς Έλληνες τούς ονομάζει φυλή τών Γιουνάν και τούς χριστιανούς γενεά τών Ναζωραίων. ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
«Τό παρόν γράμμα, επειδή ό θεός εστί μέγας και κυβερνήτης, ύστερον αφού ήλθον πάντες οι προφήτες, δια νά μή μείνη μαρτυρία αδικίας προς τον θεόν, διά τά προς ανθρώπους διδόμενα χαρίσματα έγραψεν ό Μωάμεθ, ό υιός του Άμπτουλαχ και από τον Άμπτουλαχ, θεωρός και επιμελητής του παντός κόσμου προς όλους του έθνους του και της θρησκείας του, ώς στερεόν και βέβαιον τάξιμον και ϋπόαχεσιν, διά τήν φυλήν τών Γιουνάν (Ελλήνων) και διά τήν γενεάν τών Ναζωραίων (χριστιανών) όπου και αν εύρίσκωνται, σιμά ή μακράν, ευγενείς, δυσενή νά . ένδοξοι ή και άδοξοι λέγον ούτω.
»Α') Όποιος από τό έθνος μου θέλει χαλάσει τήν υπόσχεσιν και τον όρκον όπου είναι εις τήν παρούσαν συμφωνίαν, φθείρει τήν υπόσχεσιν του θεού, και αρνείται τον όρκο του, και έναντι είτα εις τό πρόσταγμά του, αντιστέκεται τής πίστεως του (μή γένοιτο). θεέ) γίνεται άξιος του αναθέματος, ή Βασιλεύς νά ήναι ό τοιούτος ή και πτωχός, και απλώς ειπείν όστις και αν ήναι.
»Β') Λοιπόν οπόταν τινάς άπό τους μοναχούς περιηγητάς θέλει κατοίκηση εις κανένα όρος, ή κορυφήν, ή σπήλαιον, ή χωρίον και τόπον οίκούμενον, ή περιγιάλι ή αμμουδιά ή εις μονοστήριον, ή έκκλησίαν αυτών και οίκον ευκτήριον, έγώ και είμαι έν μέσω. φύλαξ αύτονών και όλων των πραγμάτων τους μέ τήν ιδίαν μου ψυχήν και μέ τήν βοήθειαν και προστασίαν μου, και μέ όλον μου τό έθνος διατϊ αύτοι είναι μέρος μου και τιμή μου.
»Γ) Έτι προστάζω νέα και εμποδίζω τούς έμίνηδες νά μή γυρεύουσιν απ' αυτούςτσι, ή άλλα δοσίματα ότι εις αυτούς βία και δυναστεία δέν γίνεται.
»Δ') Τούς κριτάς τους, και ηγουμένους τους νά μήν τούς άλλάσση τινάς, άλλά νά μένουσι άμετάτρεπτοι.
»Ε') Τούς περιηγητάς τους νά μήν τούς εμποδίζη τινάς από τήν περιήγησίν τους.
»ΣΤ') Άπό τά υπάρχοντα τών εκκλησιών τους κανένα νά μήν ήμπορή νά εξοδιασθή εις κτίσιμον Μετζιτίου, ή άλλου τινός τόπου Μουσουλμανικού.
»Ζ') Όποιος θέλει κάμη κανένα από ταύτα, όπου απηγόρευσα, ας ηξεύρη βέβαια πώς έλυσε τον ορισμόν του θεού και έναντι του Αποστόλου του.
»Η') Έτι νά μή πληρώνουσι χαράτσι οι Κριταί τους, και ηγούμενοι τους, και δούλοι τους, και μαθηταί τους, και άλλοι πώς υποτακτικοί ούτε νά πειράζονται, ότι εγώ είμαι προστάτης αυτών όπου και αν ευρίσκονται εις τήν γήν ή εις τήν θάλασσαν, εις Άνατολήν και Δύσιν, εις Άρκτον και Μεσημβρίαν επειδή αυτοί και πάντα τά περί αυτούς είναι χρέος μου, και όρκος και παρακαταθήκη μου.
»Θ') Και από εκείνους όπου ενν ησυχία ασκητεύουσιν εις τά όρη, νά μή πέρνουσι χαράτσι, ούτε δέκατον διά τά εισοδήματα τους- ούτε τινάς μουσουλμάνος νά γίνεται σύντροφος μετ' αυτούς, επειδή και αύτοι άλλοι δέν εργάζονται μόνον τά προς τροφήν.
»Ι΄) «Οταν φθόση έν εύθηνία ό καιρός του καρπού, νά τούς δίδουσιν εις κάθε έρπέτι ένα καυχί.
»ΙΑ') Ούτε εις τον καιρόν του πολέμου νά τους ευγάζουσι διά νά εύγουν εις τον πόλεμον, ούτε νά τούς ζητοώσι χαράτσι.
»ΙΒ') Έτι από τους χριστιανούς οι εντόπιοι και πλούσιοι όπου με πλούτο πραγματεύονται και είναι άξιοι διά χαράτσι νά μην πληρώνουσι άλλο παρά δώδεκα δραχμάς.
»ΙΓ) Έξω από τό κεφαλοχάρατζον, άλλο νά μή τούς ζητούσι, κατά τό πρόσταγμα του Θεού όπού λέγει. Μή ένοχλήται τούς σεβόμενους τά έκ τού Θεού πεμφθέντα βιβλία, άλλα κατά τον άγαθώτερον του άγαθωτέρου τρόπον νά τούς άγαθοποιήσετε και μάλιστα με τούτους συναναστράφητε και εκείνους όπου τούς πειράζουσι (όποιοι και άν ήναι) νά τους έμποδίζητε.
»ΙΔ') Μία γυναίκα χριστιανή εάν υπανδρευθεί μέ μουσουλμάνο νά κάνη τό θέλημα της γυναικός εκείνης καί νά μή τήν εμποδίζη έναν από τήν έκκλησίαν, καί προσευχή της καί ταίς συνήθειες της πίστεως της.
»ΙΕ') Τινάς νά μή τούς εμποδίζη εις τό νά ανακαινίζουσι τάς εκκλησίας τους.
»ΙΣΤ') Όστις θέλει κόμη τι παρά ταύτην τήν υπόσχεσιν, ή νά πιστεύση τό εναντίον γίνεται βέβαια αποστάτης του Θεού, και του Θεϊκού Αποστόλου: Ότι τούτο είναι μία βοήθεια εις αυτούς κατά τάς υποσχέσεις τους.
»ΙΖ') Και εις αυτούς απάνω νά μήν σηκώνη τινάς άρματα, μάλιστα οι μουσουλμάνοι δι' αυτούς νά πολεμούσι.
»ΙΗ') Καί διά τούτο προστάζω ούδεις άπό τό έθνος μου νά αποκο τήση νά κάμη τό εναντίον ταύτης τής υποσχέσεως έως νά αφανισθή ό κόσμος.
Μάρτυρες
Αλής, υιός του Αμπιταλίπ- Ομάρ, υιός τού Χατάβ' Άμπουντελντάρ, υιός του Αμπομπέρ' Άββάς, υιός του Άμτελμουταλίβ Ζιβήρ, υιός τού Άββάμ- Σαάτ, υιός του Μαάτ, Νίβε, τού Μαάτ, Νιβή. υιός του Αβίδ' Μοκαδέμ, υιός του Καρσή Άμπτιλαζίμ, υιός του Χασάν Άζίβ, υιός του Γιασίν Άμπομπέκερ, υιός του 'Αμπι κααφί' 'Οτμάν, υιός τού Γαφάς' Αμπουλάχ, υιός του, υιός, Ταλάτ, υιός του 'Αμπτουλάχ Σαάτ, υιός του ΑββάτΖεήτ, υιός του Θαβίτ Χασμέρ, υιός του Αβίδ' Χάτιθ, υιός του Θαβίτ Άμπτουλάχ, υιός του Όμέρ.
Τό παρόν έγραψε ό οδηγός και διάδοχος Αλής του Άμπιταλίπ, βάλλοντας τό χέρι του ό προφήτης είς τό Μεντζήτι του προφήτου (εν ω εϊη ειρήνη) τω δευτέρω χρόνω τής φυγής (Έγείρας 624 μ.Χ.) τήν τρίτη ήμερα τού Μαχαρέμου».
Οι λόγοι για τη συγγραφή αυτής της διαθήκης – διαταγής προστασίας ες αεί Ελλήνων και Χριστιανών, έχουν ορισμένες ιστορικές εξηγήσεις:
Α') Όταν ό Μωάμεθ έγινε δώδεκα ετών συνόδευσε το θεϊκό του στήν Συρία, όπου φιλοξενήθηκε από κάποιον Έλληνα μοναχό. Πολλοί εκείνη την εποχή πίστευαν ότι όσοι ήταν γνώστες της Βίβλου γνώριζαν και τήν προφητική αποστολή του Μωάμεθ. Φημολογείται λοιπόν ότι μόλις ό καλόγηρος αντίκρυσε τό παιδί «ανεφώνησε ως άλλος Σαμουήλ ιδών τόν Δαβίδ: Ούτος έστι ό μέγας προφήτης!». Και συνεπαρμένος ψηλάφισε τήν ωμοπλάτη του νεαρού Μωάμεθ, όπου βρήκε την σφραγίδα της προφητείας. (“ΙΧΩΡ” No 16, σελ. 66).
Εικάζεται λοιπόν ότι αυτός είναι ό ένας λόγος συμπάθειας του γιου της Έρημου προς τους ορθοδόξους χριστιανούς, οί όποιοι κατάλαβαν από τήν άρχή τήν άξια τών προφητικών λόγων του.
Β') Ό άλλος, ό όποιος εκφράζει και τήν ευγνωμοσύνη του προφήτη προς τους Έλληνες, είναι ό έξης: ΟΊ «βοηθοί» (μαθητές) του Μωάμεθ άνεκάλυψαν ένα σχέδιο δολοφονίας του προφήτη έκ μέρους τών έχθρων του, γι' αυτό τόν πήραν εσπευσμένα και. έφυγαν άπό τήν Μέκκα μέ κατεύθυνση τήν Μεδίνα. Ή επιτυχία αυτής τής φυγής συνδέεται άμεσα μέ τήν προσπάθεια ενός πλούσιου Έλληνα, ό όποιος, νά πραγματοποιηθή ή έξοδος τού Μωάμεθ από τήν Μεδίνα, προσέφερε αντάλλαγμα ολόκληρη τήν τεράστια περιουσία του. Αυτόν τόν Έλληνα ό προφήτης τόν ονομάζει “Πρώτο καρπό τής Ελλάδος”. Ή φυγή του Μωάμεθ λέγεται Εγείρα και πραγματοποιήθηκε στις 20-24 Σεπτεμβρίου του 622 μ.Χ. («ΙΧΩΡ» Νο 16, σελ. 70). Φαίνεται ότι τήν εποχή τής 'Εγείρας ό Σιναΐτης ηγούμενος, αντιλαμβανόμενος έγκαιρα τήν αύξηση τής δύναμης του άσημου τότε Μωάμεθ και γνωρίζοντας ότι ή μονή του Σινά όπως και ή αξιόλογη Έλληνική εμπορική κοινότητα της Πετραίας Αραβίας θάζήτησε να εκτεθειμένες και σε αντίληψη. αυτόν τό υπέρ της Ελληνικής κοινότητας και τών ορθοδόξων μοναστηριών ευεργετικό διάταγμα. Ό Μωάμεθ, ευχαριστημένος και κολακευμένος από τήν Ελληνική αναγνώριση της αλήθειας τών λόγων του, όχι μόνον εξέδωσε τό διάταγμα, άλλά, όπως γράφει ό πατριάρχης Ιεροσολύμων Νεκτάριος, «ήγάπα πολλά τό γένος τών Ελλήνων (Γιουνάν) παρά άλλο κανένα γένος, και πολλά εσπούδαζε. φυλάττωνται απείρακτοι έν ειρήνη όθεν και δέν φαίνεται εις άλλο γράμμα νά βάλλη τό ιδιόν του χέρι παρά εις αυτό όπου έδωκε τών χριστιανών» (Νέκταρ. Ίεροκ. Ίστορ., σελ. 275). Αρχικά οι προσπάθειες του Μωάμεθ επικεντρώθηκαν όχι στον προσηλυτισμό των Ελλήνων χριστιανών, αλλά στό νά μήν επικριθούν και πολεμηθούν οι προφητείες του και τό υπό διαμόρφωση θρήσκευμα του Ισλάμ.
Αντιλαμβάνεστε ότι αυτή η αποκάλυψη ήταν η καλύτερη απάντηση στους Σουνίτες που γίνονται πειθήνια όργανα των βάρβαρων επιδιώξεων της Δύσης. Για τους Τούρκους, ας μην το συζητάμε. Εκεί η θρησκεία είναι αλα-κάρτ και όταν γίνεται Ένοχλητική», επιστρατεύεται είτε ο Κεμάλ είτε το «συνταγματικό δικαστήριο».
Ίσως λοιπόν κύριε Ραγκούση να έπρεπε οι μουσουλμάνοι που συρρέουν στη χώρα να διδάσκονται πρώτα αυτό το ιστορικό στοιχείο. Αλλά είπαμε, πρέπει να είναι άβουλοι και εχθρικοί για να υπηρετούν χωρίς ερωτήσεις τα κελεύσματα των βαρώνων – κατασκευαστών αλλά και του real estate της “αριστεράς” ρίχνοντας κατά το δοκούν τιμές περιοχών – φιλέτων που έπειτα αξάφνα γίνονται mall και lofts.
Αναζητήστε οπωσδήποτε το ΙΧΩΡ, τεύχος 45 (Μάιος 2004) για να δείτε τα συνταρακτικά ιστορικά στοιχεία που παραθέτει ο Βασίλης Μισύρης σχετικά με τη διαθήκη, καθώς και άγνωστα πτυχές της συνεργασίας Ελλήνων – Μουσουλμάνων σε κοινούς πολέμους